Gel
yerleşelim Ege’ye
mavi yeşil ve sen.

Bir kız doğurursun
sana benzer belki
ay yüzlü güzel saçlı
dili ballı eli hünerli
aklı başında gönlü nûrlu
güzel şirin ve mutlu.

Gel
gidelim artık
kalabalıklar insafsız
mekânlar nûrsuz imansız
ve ruhu yok artık şehirlerin.

Taş duvar boya ve ışık
hep yapay hep soğuk
bir bakarsın renkliymiş
ikinciye bakılacak gibi değil
düşüyor maskesi akıyor makyajı
şehirler değme fahişeden yalancı.

Mutlu mimarlar hep ölmüş
sanatçılar bile sevemiyor artık
mihnetsiz sevişilmiyor şimdilerde.

Zahmeti dert değil bari vefâsı olsa
ama nerde fatura kesmeye hazırlar her duyguya
hep ticaret hep menfaat hep yalandan mutluluk.

Her şeyi biliyor herkes
kime sorsan o haklı, o iyi sadece herkes kötü
benden kötüsünü görmedim bu şehirde
benden câhilide yok beceriksizi de.

Gel gidelim hemen
burada bizi kimse anlamaz duymaz
kimse dinlemez benim seni dinlediğim kadar
kimse sevmez beni senin gibi biliyorum artık.

Şarkı bestelenmez
şiir yazılmaz resim yapılamaz bu şehirde
renkler bile yalancı melodiler bile samimiyetsiz
kokular zayıf hatıralar kayıp tenler Allah’sız…

Geleceksin değil mi!


6 Temmuz 2014 – 05,30