allah’ım bu kulun acı hâline
kalbi neden kâfir diye seslenir
içtiği süt kan kusturur diline
dünya bana zehir diye seslenir

anlaşılmaz sözlerimi kim anlar
ben söylerim acep beni kim dinler
kendinde kaybolan bir şair inler
ilmi olan sihir diye seslenir

gerçeği var iken kök gövde dalda
okunurken morda sarıda alda
yemyeşil kırlarda arıda balda
bülbül güle mâhir diye seslenir

gönül gözüm kapalı mı açık mı
dost dediğim benden beter kaçık mı
suyun bile özü aslen balçık mı
insan kime kahır diye seslenir

gece gündüz birbirini kovalar
sular yalçın kayaları ovalar
unutum mu nerde kutsi davalar
unutmayan âhir diye seslenir

yandı gönlüm aklım duman keşmekeş
niyet var amel yok kararmış güneş
o din günü sorulunca bir ve beş
cehennem de küfür diye seslenir

dünyevî’yim rahmetini ararım
fani günden sonsuzluğu sorarım
tövbe tutmaz ise bin bir kararım
şeytan yansın şair diye seslenir