Çoğu kez bitkin ve yenik düştüm
Fütursuz isteklerimin
Bazen sancılı rüyalar girdi aklıma
Adını koyamadığım sevgime
Sanki kaybolmuş gibi oldum
Yorgun ve yalnız gecelerimde
Mutsuz ve perişan kırık dökük anılarla
Yine de unutmadım
Sabırsız gecelerimin
Helalinden olsun istedim hep
Doyamadım sevmelere ben...

Kolay mı eline bir kazma kürek
Alıp durmadan yazıp çizmek
Kolay mı manasızca gezinmek
Avuçlarımda boş özlemlerim
Sevene yüreğini vermek...

Bazen bir hayat dolu odunu
Önce yontup parçalara bölmek
Sonra ikisini alıp birbirine sürtmek
Isınırsa alevini paylaşabilmek, bu güzel insanlarla
Hayatı öylesine sevmek...

Ben öyle ısıttım
Yaradan sevgisini içimde
Sundum bu güzel insanlara...

Öyle kolay değil
O merdivenleri birden çıkmak
Çakıl taşları ayağını keserken, zor yokuşlarında
Hem de insanlık adına

Behçet Bük 428/3.7.2014