han içinde han var iken
yol kenarında biter diken
dikende açan mor fisken
seni görmez mi gözlerim sen var iken

nere baksam içindesin
ne kelebek sensiz
ne de çiçek
öylesine aşksın ki ,içimdesin
ne ben sensiz
ne sen bensiz

ruhumu yıkarken senin eserlerin
kulak duyar göz görür soluk alır ciğerim
fısıltılarda saklıysa yontmaz mı keserlerin
dil söyler göz görür kulak duyar be ciğerim

söz verdim bir kuluna
kilit vurdum dilime
aksa/da bin bir iftira
söz düşmeyecek elime

sensin benim özüm bilen
kulların benden af dilenen
ben affedemem yüce bilen
sen af edersen ben kimem

sen ne büyüksün YA RAB
sensiz olan her dem harab
dara düştüm mü sensin saran YA RAB
sensiz olursam halim harab

şükürler olsun ki bildirdin bana kendini
yüz sürdüm beş yaşında tanıdım secdeni
öylesine işlemişsin kalbime kendini
ben nasıl yön dönerim bilir iken secdeni

..............................................................................EMA