Hani bir masal anlatmıştın ya anne iğlikten, kötülükten yana
Kalpleri Allah görüyor demiştin ya bana, sakın kırma
İncitme incinsen de sen iyiliğe niyet et demiştin ama
Ben çok, çok fazla kırılıyorum anne,
Endişe ediyorum bir gönül, gönüller kırmaktan

Bazen kaçıyorum kendimden herkesten her şeyden
Saklanıyorum kuytuluklara bilinmezliklere
Bilirsin çocukken ne çok severdim saklanmayı
Başak tarlarında az/mı uykulara dalmıştım ben...
Ve şimdi yine aynıyım saklanıyorum Anne

Sanki ; Görünmeyen bir yüzüm var saklıyorum
Masum çocuksu biraz hayalperest işte
Bilirsin hep bir hayalciydim, gerçekler acıtırdı canımı
Garip olmadık hayaller, düşler kurardım beni mutlu eden
Sense bana gerçekçi olurdu hep bi anlayışla,sabırla Anne...

Aslında çok fazla değişmedim, âmâ büyüdükçe hayaller kırılıyor
Hüsrana uğruyor, uğratılıyor be anne,
Hiç anlattığın masallardaki gibi kalmıyor ki kimse
Henüz tek bir yüzlü birine rastlamadım ki
Kiminin bir yüzünde hüzün var, mutluluk maskesi takmış
Kiminin bir yüzü yalan diğer yüzü dolan
Bir nevi palyaço işte
Palyaçoları da sevmezdim anne, hala sevmiyorum...

Sevdadan yana değişti insanlar,şimdilerde
Yok o eski aşıklar aşklar, sevdalı bakışlar...
Şarkılar bile değişti Anne
Yanık Türkülerin yerine caz pop ne bilim işte benden uzak

Anlayacağın anne hepsi ihanet kokuyor
Birbirlerine insanlar acıdan buketler hediye ediyorlar
Yok öyle ipekten nakış işlenmiş mendiler
Mendiller içinde badem şekerleri...
Şimdilerde Kağıttan mendiller aldı
Tıpkı yürekler gibi kulanıp çöpe atılan...

Ben mi?

Ben hiç değişmedim desem yalan olur
Hani kış gecelerinde başımı koyardım dizlerine
Sen anlatırken öylesine güzel hikayeler,
Uzun saçlarımı okşardın
Ve ben mest olurdum kahve rengi gözlerinde kaybolurdum

Hayallere dalardım, Hep büyümeyi özlerdim Hayallerimde
Şimdi; Büyümek yerine çocuk olmayı hayal ediyorum
Ve bir yanım hala o küçük kız,. Çocukluk ruhumu taşıyorum
Yine Hayaller peşinde koşuyorum...Anne !




Filiz Aktaş