.....Ve bir hayal diyorduk...Bir an diyorduk..Hani uzun yıllar yorar ya bizleri,ya daha kısa bezgin zamanlar?Oysa yaşamalıyız mutlu anları koca koca uzun zamanlarda.Arzularsa bir sarhoş misali,bayıla bayıla...Unutuyoruz anlık zamanları...Sahi bir ömürlük hayattan kalanlar,bir hayal,bir görüntü değil miydi?Bak anamın acısı söndü,babamın acısı bitti...Canımın yanması artık güneşin altında ,gün ışığının acısı kadar.Şimdi yeni.yepyeni mutluluklara karşı acı yaşamayı da kabul kabul ediyor o kör benliğimiz..

Ey Tanrım avuçlarından dökülen akıl !!! Benliğimize değen akıl,hayal aleminde bizi nasılda avutur.Şimdi hiç yerimizden kalmadan verilen aklın erdiği yere kadar,ömrümün yettiği yere kadar kullandım payıma düşün aklı...

Ve diyorduk ya şiirde SoNKaPı...Tükenen hayal alemindeki hakkımız...Ey tanrım huzurundayız.Oysa ayrılmadık hiç huzurundan.Bahşettiği aklı onun huzurunda hayal kurarak yitirmedik mi?

işte o akıl ! Ben iyiye kullandım,iyi için harcadım.Oysa karşımda kötü hayaller,kötü düşünceler.Halbuki tenime değen bıçak yarası,bedenimden akan kanın sancısı aynı değil miydi?

Yüzleri Tanrı ya dönük ruhların ,bedenleri nerede?Bir çoğu hayallerinin peşinde,kalanlarsa bir nedenin içinde.İşte nedenleri Tanrı olanlar belkide bu SoN GeMiDe......


Saygılar