0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1128
Okunma
!!!
Karanlık bir sokağın,aydınlık civarında
Gri kaldırımlar üstünde,bir adam oturuyor
Islanmış sakalı buz tutmuş,esen rüzgarda
O köpüklü sulara,her gün derdini anlatıyor
Dilinde kendi hüznü,gözleri kendi bakışlı
Mutluluk yabancı ona,gülmek yüzünde bir sinir
Bütünleşmiş elbisesi,her sene moda
Çağdaş çizgiler taşıyor,başındaki sarığı
Bir konuşsan onunla,kendini deli sanırsın
Bir dinlesen,fikri dengesi aklını yorar
O mütemadiyen,hep aynı köşede durur
Her geçen insanı,bir bir nutuklar
Köpüklü suyu,eksik olmaz elinden
O düşünmeden konuşacak,çok şey bulur
Adını söylemez hiç rumuz deli dir
Kimse sormazki,acaba o nerelidir ?
