Ey can…
Figansın, bizarsın
Ruhuna yaslanmış bir nazsın
Gönlünü Rabbine sunan farksın
Susarsın, ağlarsın
Mısralar yazan hicransın
Ne kadar gülsen, sabra yönelsen
İçini titreten geceye
Bir bir itiraf etsen
Düşlerinde hülyalara bezensen
Solgun umutları
Merak edip kederlensen
Tenini okşayan yağmurla
Kendine gelsen
Düşlesen, düşünsen
Tahayyül edip beklesen
Gülen, göçen, gelen, hiç haber
Gelmeyen için üzülsen
Gülmek sana
Ne kadar yakışıyorsa
Ağlamakta o kadar
Yakın duruyor nazarımda
Her neşe, sevinç kaçmak değildir
Kaçmak bizzat
Halinden uzaklaşmaktır
İçinde ne kadar ben varsa
Dilediğin gibi yaşa
Bazen geç aynanın karşısına
Göçüp gidenler hatırına
Yaşamak, faniliğe kanmak değildir
Yaşamak, aklın, ilmin,
İrfanın, izanın tekâmülü
Ruhun yüceliği, kalbin nazar gâh
Hassasiyeti, haşyetidir
Neşe ve muhabbet bu nazardan
Tezahür eden güzelliktir
Zafiyet bizler içindir ve fakat
Kemaliyet ihlâsla gidenlerindir…

Mustafa Cilasun