koca var

Bir zamanlar yâr diyerek bildiğim
Meğer elmiş, şimdi çıktı foyası
Canım versem bile azdır dediğim
Bir sıçradı, döküldü tüm boyası.

Gördüğümde, dilindeki zehiri
Çöl eyledi, içimdeki nehiri
Kim ne bilsin, çektirdiği kahırı
Ol zâlimin, kalmamış ki hayası.

Ne yâr denir, ne de yâren adama
Kökü yok ki, dallar ise budama
Bir daha da, gelmez olsun odama
Gözü toprak ile, tez gün doyası.

Güler TURAN





Bir de KOCA Var

Sevdâ yeli, aşk bağına dalınca
Mevsim durur, kara kışım yaz olur
Can sevdiğim, aklım baştan alınca
Mekânımız, düğün dernek saz olur.

Gecelerim, yıldızlarla şenlenir
Ay gülümser, suskun rûhum demlenir
Hüznüm biter, gönül gözüm nemlenir
Her ânımız; ömre bedel hâz olur.

Uzun uzun, hayallere dalınca
Ve kendimle, hep başbaşa kalınca
Böyle hassas, böyle içten olunca
Ahvâlimiz, eşe__dosta naz olur.

Güler TURAN