DİYEMEDİM


Gözyaşımın farkına ağlamadan vardılar
Yüreğimi kaynatıp süzdüler diyemedim
Tuttular kollarımdan kanadımı kırdılar
Gönül mevzilerimde gezdiler diyemedim


Her gün bıçak sırtında kaç kez geçtim ölümü
Her sabah gülistanda bekler idim gülümü
Bana reva görerek ederken sen zulümü
Bir yangın var içimde üzdüler diyemedim


Bazen bir yangın olur gönül denen otağın
Gönlümün güneş’inde kurumadı batağın
Taş değil diken değil kuş tüyünden yatağın
Alnıma kara yazı yazdılar diyemedim


Meydan sofrası kurup anlattıkça anlattım
Ne varsa yazdı katib arzu halim dinlettim
Mecnun oldum Leyla’nın kulağını çınlattım
Şirin Aslı kıskandı kızdılar diyemedim


Her bakışta bin ölüm dağıttın pazarımı
Kurşun döküp üstüme erittin nazarımı
Kuru otlar içinde bulursan mezarımı
Belceğiz’de harab-a kazdılar diyemedim


Belceğiz ( köyümün adı)
Harab ( köyümüzde mezarılıgın adı )

HARUN YILDIRIM
15/06/2014