Bugün başım demli efkârım artar,
Doldur kadehi ver içeyim sâki,
Kefem mihnet dolu kantar dert tartar,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Hep sarpamı sarar fanide yollâr,
Eşkal-i efkârda ezilir kullâr,
Filiz süremeden kırılır dallâr,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Telhkâm-a uğramış goncayken güller,
Yüreği yakıyor zehirli diller,
Uzandığı yerden boş döner eller,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Fanide olmazmış firûz-i aşlâr,
Yerine oturmaz bir türlü taşlâr,
Visal-i firkat-ta akıyor yaşlar,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Nerden bakarsan bak her yer çarnaçar,
Tükenmiş ümitler kalmış bir naçar,
Sevgiden muzdarip yüreğim düçar,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Nahoştur yürekler sevdalar dil-süz,
Soluğu kesilmiş konuşur ünsüz,
İkinci baharı beklemek yersiz,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Nar-ı ateştedir yanar yürekler,
Kırılır bükülmez olan bilekler,
Eflâk-a açılmış dûa da eller,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Bu dünya kimseye kalmadı bâki,
Cûzi iradenle etme telâkki,
Akıl idrâk etmez kalır afak-i,
Doldur kadehi ver içeyim sâki…

Emine Erdem. ( Hazan gülü)