otururdu dört duvar arasında cama yakın
saçları kumral gözleri kestane
parmakları sırça
kaşları dolgun yanakları al

uyur uyanırdı
olduğu yerde
dertlerini örük yapardı saçlarına
suskundu dili yoktu ağzının içinde

düşmanını dost bilip
koşardı yardıma
düşmanda yoktu ya
sakınmazdı sözünü doğru bildiğinden

sevmekti suçu
götürülürken darağacına
hep bakardı
yola bakan tek pervazlı pencereden

kaç tren geldi geçti
yolcuları neredeydi kimlerdi
hangi ayak sesiyle irkilirdi bilinmez
ama hep bakardı

derin bir uçurumdu
bakışlarında kaybolan
dalıp dalıp giderken
camın göbeğinde

yıllardan sonra aynaları ters çevirir
aynalarda yalan sevdaları
on yedi yasının umudu canlanır
kaçak aşkları yağmurlarla

evlilik mutluluk muydu
ayrılığa uyumsuzluğa
ayak mı
lodosla çalkalanan dalga dalga

sevmek yasam felsefen olsa da
güven mi kaldı insanlarda
dostlukların anlamımı var artik

yaşadığını kar say
yaşamadığını yaşa
bir dahamı geleceksin dünyaya

uyan bak tomurcuklar durmuş çiçeğe
nedir bu dalgınlığın
seyyah olur gezersin bilinmezliklerde
toprak gebe yeşile

hala olduğun yerdemisin
tut elinden yüreğinin
ince ruhlu
inci tanesi bakışlı
kestane gözlü kadın

ilk gençliğin aşklarından
kaç aşk
kaç yaz
kaç sonbahar
kaç bahar yaşadın

Cemal Karsavran