Saat zaman ölçermiş,
Benim zamanımı değil.
Hiç birşeye yetişemezken,
Ya da önce gidip, kapıda beklerken ,
Zaman nasıl benim diyebilirim.
Bir çok yaşanmayan var hayatımda,
Umutlar kursağımda,
Ellerim bağlı, ölümü bekliyorum, umutsuzca kapıda,
Zaman insanların değil , dönen dünyanın,
Pervasızca dönüyor yaşatarak, öldürerek,
Zamanın kapısına çentik atıyoruz belki de,
Bu çentik,benim belliğim , parmak izim,
Dönüp gelince çentiğe,
Veda zamanıdır anlamak zor değil,


Çentik atılan eşik,
Daha dün benim doğduğum beşik,
Defne yapraklarıyla dolu,
Buram buram umut kokan,
Ellerimle bilinçsizce yakalamaya çalıştığım,
Geçiverdi göz açıp kapayana dek,
Ana kucağına bile doyamadım,
Defne yapraklarının kokusu geçmedi tenimden,
Anacığım hala kokumdan tanır,

Çentik üstüne çentik,
Çok zedelendi, Bu çentik derin,
Kaçmak faydasız olgun çocuk,
Sade beyaz çaputa izin var, önemi yoktur hiçbir çulun.
Yerin sağlam, adres belli,
Azrail tokadıdır pulun,
Günah mı taşar , sevap mı eşikten ?
Yoksa defne yaprakları mı savrulur seninle beşiğinden.