3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1464
Okunma
Gözlerimde küller,
savruluyor yanık orman,
üşüyor çıplak tepeler.
Geçit vermiyor acının eğesiyle bileylenmiş aklanları
Gözet Kayaları’nın. Sular bozbulanık. Sahi, nerede o,
bir zamanlar dilimizde dönen kristal?
Gücümün sınırlarında gezinmedim hiç!
Düşlerimin ortağıydı karıncalar, börtü böcek. Pençelerimin
altıydı yurt. Öyle bildik, belledik. Verdiklerimizle genişlerdi
orman ve yüreklerimiz. Sunak taşlarımız yoktu. Bütün ormanı
sunak bildik. Öyle belledik.
Kartalla göz göze koşardık büyünün çıplak yolunda!
Sahi, nerede o, bir zamanlar kükreyişimizi oradan oraya
taşıran sadık ve altın orman? Nerede delikara gülüşü
alabulut göğümüzün?
Gözlerimde küller,
savruluyor yanık orman,
üşüyor çıplak tepeler.
ŞERİF ERGİNBAY
Cevap Yaz