Eskiden radyoda solistler geçidi programını dinler, değişik duygulara gark olurduk.Şimdiyse televizyonlarda reklamları izleyip mest ve nakavt oluyoruz.

Reklam hayata çengel,reklam sömürü gücü.
Yük olur mu deveye hiç devenin hörgücü.
İnsanlığın gözünü boyamak moda şimdi.
Yalanı allı pullu işler sunar örgücü.

Banka bedava verir, sana kredileri.
Parfümler mart gelmeden azdırır kedileri.
Bunları iyi tanı çağın kan emicileri.
Kapitalist sistemin gönüllü teşneleri.

Boşaltır çaktırmadan zaten delik keseni.
Sen farkına varmazsın o keser nefesini.
Anamalcı yatırır sermayenin çoğunu,
Reklam denen cilveli ,aşüfteye artırır hissesini.

Tükenmez devri daim döner durur hep yalan.
Seyret ağzın açıkken hiç düşünme oyalan.
Ahlak ve doğrulukta yol kapalı heyelan.
Şimdi efendi oldu halkı reklamla soyan.

Reklamla her şey senin ev arsa bir de villa.
Yalnız borç batağında can vereceksin illa.
Evladına borç bırak aldığın bu maaşla.
Bolluk içinde yaşa reklamın kıskacında.
Reklamsız hayat bayat tuzlayalım kokmasın.
Varsıl yaşasın halkım artık yokluk çekmesin.
İzlesin reklamları her şeyi güzelleşsin.
Yaşantısı ve özü tamamen özelleşsin.

Benim sözüm kendime hiç kimse alınmasın.
Araba reklamında mankenler salınmasın.
Eller aya giderken hiç yaya kalınmasın.
Düşülsün bir dip not da insan kandırılmasın.
Ankara,26.01.2008 İbrahim KİLİK