Yar…
Şimdi
Gün kararır
Umutlar
Vaktini beklerken
Akşam
Aheste bir şekilde
Hicranı zerk ediyordu
Seni anıyor
Ve merak içinde suallerle
Arkadaşlık yapıyordum
Sabır
O kadar vurdu ki yüreğimi
Sesin, nefesin derman olarak
Kifayet edecekti biliyorum
Neden bu kadar kendimi yoruyor
Ve seni düşünmekle
Bir hal oluyorum, susuyorum
Yüreğimde hissettiğim sıcaklığın
Umut zerk eden tavrın
Mütebessim nazarın
Mest ediyordu sinemi biliyordum
Bazen bir kelebek,
Bazen bir çiçek gibi
Suhuletle kanatlanıyor ve açıyor
Seyretmekte hayran bırakıyordun
Bu kadar kendimi bulurken sende
Senin kalbi hassasiyetin
Ve edebi nezaketin alıp götürüyordu,
Saadet budur dedirtiyordu adeta
Demek ki bazı zamanlar
Gönül dostlukları, fanilik adına
Hissiyatı meftun eden güzelliğe
Davet ediyor ve sessizce yaşatıyordu...


Mustafa Cilasun