Bir başı bir sonu yok mu hayatın
Öyleyse ne diye azarsın gönül
Kurtarır zannetme katların, yatın
Dört kollu sandalla yüzersin gönül

Cihanda görmedim kendimden gafil
Güvenip olamam nefsime kefil
Ayyaştan aşağı, berduştan sefil
İzbe köşelerde sızarsın gönül

Kafamda cevapsız bir sürü vehim
Cevabı sualden daha da vahim
Sonsuzluk arzusu dolmuş kadehim
Hudutsuz hayaller çizersin gönül

Bilmiyorum bunca neden ve niçin
Olmayacak düşe kavuşmak için
Gurbetten gurbete sırtında göçün
Dere tepe demez gezersin gönül

Bazı nesir olur bazı da şiir
Seni yazar edip, şair ve sair
Kederler hüzünler hep sana dair
Tenlerde canları üzersin gönül

Hak yarattı fani, baki alemi
Değiştirilir mi, kudret kalemi
Cehenneme kıyas çilen, çile mi?
Ayağın takılsa kızarsın gönül

Ruhlar aleminde sınadı seni
Ahdini hatırla, unutma dünü
Yaradan’a belâ demiştin hani
İkrarını nasıl bozarsın gönül

Unutma her nefse mutlak ölüm var
Kurtuluş mümkünse kaç diyar diyar
Bulurum zannetme bir ölümsüz yar
Kabrini elinle kazarsın gönül

ayhan çoban
02.09.2012