2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1089
Okunma
NEM KALDI
Ben gülmeyi unuttum,
Hatırlamaz oldum, güzel anılarımı.
Kaç zaman oldu, görmüyorum dostlarımı.
Kalmadı, hatırda unuttum evimi yuvamı.
Pencere önünde gündüzlerim,
Karanlıkta geçer gecelerim.
Uyur, uyanır ak seçemez gözlerim.
Dert çekmekten, kahır gütmekten,
Neler yaptığımı da unuttum.
Pınarımda yaş kalmadı.
Ağlamayı da unuttum.
Kendimi kaybettim.
Soğuk geceleri Üşümekten,
Kat, kat yorganın altındayım,
Bitmesin isterdim, zamanın bir vakit,
Geceden de harcar, yetmezdi günlerim.
Hesap ederdim zihinden rakamları.
Karıştırmazdım ayları günleri,
Şimdi perşembem, pazara karıştı.
Tüm neşeler çocukken,
Güç, kuvvet gençlikte,
Şimdi nem kaldı, bedende,
Dermanı gitti ayaklarımın,
Bastonumla zor kalkarım,
Dayamaz oldu kollarım,
Ahmet Bağçe’den
23.05.2014
5.0
100% (2)
Cevap Yaz