Hazanlar vurunca gönül bağına
Yaprağı dökülmüş güle mi döndük
Dertleşmeye geldik gam otağına
Dağ başında ıssız yola mı döndük

Paylaştık bölüştük kardeş misali
Senlik benlik yoktu neden ezeli
Dostlukla akarken sevginin seli
Suları çekilmiş göle mi döndük

Sevgi, saygı, hatır gönül bilirken
Birlikte şad olup mutlu olurken
El bizden vefayı örnek alırken
Şimdi bir vefasız kula mı döndük

Kopacak haddeye gelmişiz meğer
El arif seyreder kenardan söver
Paha biçilmezken insana değer
Kıymeti olmayan pula mı döndük

Hoşgörü tükenir tahammül biter
Münafık ortaya fitneyi atar
Yüzümüze güler kalleşçe satar
Kendi kestiğimiz dala mı döndük

Bu sizden şu bizden devreye girdi
Biledi kamayı yayını gerdi
İstismar eyleyen murada erdi
Bizler böyle gülünç hale mi döndük

Mizani takipte bizleri radar
Neden dünyamızı eyleriz ki dar
Can diye yazarken şu ana kadar
Şimdi sitem yazan dile mi döndük

Ozan Mizani (Taner Karataş)