Dünyada tecrübelerimiz ölçüsünde varız, öyle devam ederiz,
Bize ağır gelen her neyse onu da aynı ölçüde içselleştirebiliriz,
Dostlarımızın verdiği güç de artı bir değer olarak hep vardır,
O olmasaydı eğer bu şiir de olmazdı, bizde sukut da vardır...

Yoldan geçerken uğramıştım ama neredeyse ağlayacaktım da,
Yolda kalan izlere dönüp de tekrar bakmakta fayda varmış ya,
Tevafuk oldu gelişim, gidişim de aynıydı ama geldiğim yerde,
Ne yapacağımı bilmiyorum, hayat adıdır böyle bir serüvenin de...

Dünya geçicidir, hayat kısadır, eskilerden beri duyduklarımız bu,
Gelip geçici olan aldatıcıdır, ebedi olandır bizlere iyi gelen doğrusu,
Dostluklar da böyledir, demek ki onunla birlikte devam etmeliyiz,
Son defa geliş değil ama son kez vazgeçmeyle ilgili düşünmeliyiz...

Mesele şiir yazmak değil, o sadece bir araçtı bana göre, sonra da,
Eğer devamı gelecekse yine ilişkilerle birlikte sürecektir sanırım o da,
Şimdilik benden bu kadar, sonrasında şapkamı alır yine gelirim ama,
Sanırım aynı tas aynı hamam, sadece bir tanesi farklı geldi yine bana...