duman sarmış her bir yani
kömür kokuları düşer toz toz
nefessiz kalınan gecelere
havada gri bulutlar kızıla çalar
kadehlerde durulur yorgunluk
geceyi böler bir ayak sesi
mutluluğun kendisidir gelen

tek tek görünür uzaklarda
kaybolur gece ay ve yıldızlar
perdeleri kapatmadan seyre daldığım
uykusuzluk gözlerimde süzülür
sen olursun gelgitlerle vuran kıyılarıma
canlanır hayat verirsin muammalı
tebessümlerim kalır elimde

ne günden kalan yorgunluk
ne o koşuşturmalar/kaybolur
hani aksam olmaz derken
nasılda bitirmişim günü sen diye
acıları sızıları atıp kenara
dostun tatlı sözüyle gülüp eğlenip
kahreden anıların ertesinde

ay kız dans eder penceremde
ateş böceği konar dudağıma
düşlerime taşıdığım şarkılarda adın
onsekizinde gençliğim canlanır
hayal meyal mutluluklarım
yalnızlığım dağılır hatıralarla
görünmez gölge olup gözlerimde

Cemal Karsavran