Çayı incitmezler hiç ne dostları ne kendi.
Suzinakın bestesi süzülür hayalinden,
Düş görür Sahibü’l çay Asaf Osman Efendi;
Dem vurur dem be dem o İstanbul ahvalinden.


Üsküdar’ın kuşları akşamları hüzünlü.
Nazın en ince hâli ney tambur ut sesinde.
Tevazu ikliminde çay dükkanı pek ünlü.
Çayın usaresi sır perinin nefesinde.


Bir tele dokunulur nağmeler buğu buğu.
Çaynağme dükkanının iklimi haza güzel.
Asaf Osman elinde demlik nazlı bir kuğu.
Zarafet resmedilir ince belli ince el.


Çay demler Sahibü’l çay Asaf Osman Efendi.
Gönülden katre katre damıtılır ünsiyet.
Bu dükkanın hadimi çay ikliminin fendi.
Öne çıkan her mevsim burada hüsnüniyet.


Nice şiir yazılsa tasvir etmez dükkanı.
Demlenen muhabbetin ıtırı sarar bizi.
Düğümlenir çözülür mekanda onca anı.
En güzel sözcüklerin dudakta kalır izi.
18.05.2014 İbrahim KİLİK