Kömür karası alnında okurum kimliğini
Adın Emek olmuş neye yarar
Sevecensin
Sahipsizsin
Acıtırsın içimi
Vahşi kapitalizmin dişlilerine kapılarak
Sen sonuçsuzlukları çoğalttıkça
Dağlanmışlıkları ve soluksuzlukları yaşarım ben
Kömüre belenmiş bedeninde…
…
Delik deşik olmuş ayaklarından tanırım seni
Nasırları fay hattı gibi yarık ellerinden,dibinden sökülmüş tırnaklarından
Ne ki çatlak çatlaktır
Pamuk gibi hafiftir onlar
Kanundışı umutları kazımaktan
Bitkin düşmüşlerdir
Alın terini peşkeş çekenlerin açlıklarına
Yem oluşundan tanırım seni
Kömüre belenmiş bedenindeki dövmelerinden
…
Zeytin siyahı gözlerinden bilirim seni
Adın Rıza’dır Halil’dir Nafiz’dir
Işığa doğru koşan soluğun
Yorgundur
Ha gayret
Mavi yakarışları
Ve kızıl sabırları nefes nefes içine çek
Sustur yolunu gözleyen yavuklunun ağıtlarını
…
Kömür karası alnında okurum kimliğini
Zift gibi köpürürsün kızgın
Sen tutuştukça gökyüzü kora dönüşür
Adı bile konulmamış bebekler senindir
Gökte birbiriyle yarışan dualar sana
...
Bu dirençler sende
Bu teslim olmalar mı
Hayır
Bu yağız yanık bedenler sende
Seni arar buluruz ömrünün son faslında
Belki derinlerde belki yarınlarda belki arafta
Günlerdir dalgalanıp duran sensin aslında
Yarıya çekilmiş şu Mübarek Bayrak’ta…


Necdet ARSLAN