11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1083
Okunma
ilk nöbet
sorguladığın yalnızlık
sanık
yâda
mutlu bir yüz
tanık
sızlanıl bir yara
eskitilmiş anılar
ve
susanların künyesi
kuşlarsa sessizliğe birbirini ihbar eder
birileri ebelenirken
bulutların
damlacın duygularına
şimdilerde yalnız olmakta zor
zor
korkulandan uzak olmakta
son nöbetçisin
taş yatağın ıslanıp
toprakla sevişirken
ki
kendini daha çok sevecektin
gönlündeki kayıkların
batıklarında
sular çekilirken
kıyıya vurmasaydın
en ölü duygularınla
oysa
kolların yok diye
sana
kimse el uzatmadı
son tangoda
devrederken nöbeti
Sami ARSLAN Karşıyaka / İZMİR