SOMADA

Anne...
Karanlıkta kaldım anne,
Işık yok,hava yok,
Hayat ta yok.
Osman emmim
Öldü anne,
Ahmet kımıldamıyor,
Mehmet te can yok.
Bense, bense son nefesteyim.
Belki son anım,
Son hayalim,
Son bakışım.
Umutla hayata.
Son görüşüm
Saçlarımı okşayışını,
Son görüşüm
Bebek gibi sevişini.
Dün gibi anne :
An gibi,
Can gibi...
Ellerin can veriyor anne,
Dokun saçlarıma,
Sen dokundukça yaşıyorum.
Sev beni;
Sevgin nefes veriyor anne,
Dokunan ellerin,
Okunan duaların
Tek hayat kaynağım.

Anne.....
Galiba ölüyorum.
Kömür kokulu ekmekle
Gelmeyeceğim eve,
Bu ekmekte
Kömür tadı var
Demeyeceksin,
Ama anne...
Artık hiç bir
Ekmeği de
Kömür tadında
Lezzetli yemeyeceksin.

Çukurdayım anne...
Yer iki bin,
Uzaklık üç bin.
Senden beş bin
Uzaktayım anne
Beş bin uzakta....
Mezar bile bir metre
Sahi beş bin
Kaç mezar yapar anne
Ve ben kaç kez ölmüş olurum
Seni göremezsen

Anne....
Sen güçlüsün anne,
Gel, gel toprağımı
Tırnağınla kaz.
O zaman kurtulurum anne,
Elin değerse toprağıma ,
O zaman kurtulurum.
Gel anne, gel...
Tıpkı saçlarımı
Okşar gibi
Kaz toprağımı.
Beş bin ne ki anne!
Dokunsan ulaşırsın.
Bak ben,
Ben dokunuyorum anne,
Ellerim yüreğimde,
Dokunuyorum.
Sana dokunuyorum anne,
Cennet yüzün ellerimde.

Anne....
Gel anne !
Tek ben kaldım yaşayan,
Tek ben kaldım nefes alan,
Gel anne ,
Son anımda gel,
Nefes ver,
Can ver,
Güç ver....

Anne ...
Gel artık anne !
Cennet cennet yüreğinle ,
Dua et.
Dua etki kurtulayım anne,
Dua etki ışığım artsın,
Dua etki nefes alayım,
Can alayım,
Ayakta kalayım.....
Sana geleyim anne,
Sim siyah yüzüm,
Kar gibi yüreğimle
Sana geleyim.

Bittim anne !
Son sözlerim,
Son nefesim belki
İlk nefesimi sen duydun,
Son nefesimi de sen duy anne.
Beş bin uzakta
Feda olsun son nefesim sana,
Her nefesim olduğu gibi
Son nefesimde sana feda anne
Son nefesimde...
Dokun anne !
Duanla son kez
Dokun.
Dokun ki;
Ruhum şad olsun,
Gözüm açık gitmesin.
Biliyorum anne ....
Şu an duadasın,
Biliyorum, duyuyorum....
Ve inadına yaşıyorum,
Duanla yaşıyorum anne,
Belki son nefeslerim ama
Duanla yaşıyorum.

Bir ışık gördüm anne !
Bir nefes gördüm,
Bir ses....
Nefesim arttı anne,
Beş bin metrede
Hava gördüm,
Hayat gördüm.

Osman emmim öldü anne,
Ahmet te, Mehmet te.
Tüm arkadaşlarım,
Hepsi, hepsi gitti bir bir anne
Hepsi gitti.
Hepsinin son
Duasını duydum anne,
Hepsinin son nefesini...
Onlar yoksa anne...
Onlar yoksa anne...
Ben nasıl yaşarım Soma da,
Oğlunda, oğlunda artık
Komada anne ,
Oğlunda artık komada

Somada yerin binlerce altında havasız ve ümitsiz kalıp can veren yüzü kömür karası yüreği kardan ak 283 vatandaşımızı rahmetle anıyorum......

Necmettin Yiğit
16/05/2014
Esenler/İstanbul