Zonguldak Ereğli’de gördüm
Kara gözleri yetmezmiş gibi
Kapkaraydı yüzleri
Sadece yüzleri ve gözleri de değidi kapkara
Aslında onların
Umutları, yarınları da kapkaraydı
Ekmek parasıydı işte neticede
İstersen gel çalışma
Elbette çalışacak birileri vardı her zaman
Ülkenin bu işsizlik sorununda
Çalışmayıp da ne yapacaktı ki madenciler
Zonguldak az mı ağladı
Az mı tabutlar gitti
Omuzlar üstünde Ereğli sokaklarında
Ben bizzat gördüm, yaşadım o günü
Tam 23 madencinin tabutu gitti
Eller ve omuzlar üstünde
Karadeniz Ereğli
Kan ağlıyordu o gün
Deniz dalga dalda ağlıyordu
Gökyüzü ağlıyordu
İnsanlık ağlıyordu
Asıl ağlayan ise
Ülkenin içler açıcı haliydi
Ve şimdi
Manisa, Soma’da
Onca ölü ve yaralı
Bir o kadar da kayıp
Yanıyor yüreğimizin can damarı
Yüreklerde derin yaralar
Mangallar közlüyor ciğerleri
Yollar maden
Yollar madenci
Yollar gözyaşıyla yıkanmış
Bugün
Üstüme varmayın benim
Susun
İşte bizim türkümüz bu çalan
Madenler, madenciler, madencilerimiz
Onlar bizim umudumuz
Her bir şeyimiz
Başın sağolsun
Türkiye’miz...

Oktay ZERRİN-BAFRA
14-05-2014- 01.29