Sen beni sevmeyi ar gördün demek
Çekilir giderim canın sağ olsun
Gönlüne elleri yar gördün demek
Yıkılır giderim canın sağ olsun

Gelmesin tek ışık perdeleri çek
Kimseleri sevmem tâ ölene dek
Buz gibi dört duvar arasına tek
Tıkılır giderim canın sağ olsun.

Mâdem ki değerim biçilmiş hiçe
Girsin dertlerimin tümü iç içe
Çektiğim acıyla ikiye üçe
Bükülür giderim canın sağ olsun

Hani koparılır yavru sütünden
Hani bölünür ya parça bütünden
Nasıl ayrılırsa tırnak etinden
Sökülür giderim canın sağ olsun

Hicrana düşerim bülbül zârında
Ne yaparım bilmem sensiz yârında
Bu aşkın sönmeyi bilmez nârında
Yakılır giderim canın sağ olsun

Nereye götürür hangi noktaya
Sensizlik ne yapar çıkar ortaya
Kaderin attığı zalim oltaya
Takılır giderim canın sağ olsun

Savrulur giderim bugünde dünde
Rüzgârın önünde meçhul bir yönde
Kuru yaprak gibi yerlere ben de
Dökülür giderim canın sağ olsun

Yeşili soldurur güz vurur bağa
O vakit bu canı bırakmaz sağa
An gelir ansızın kara toprağa
Sokulur giderim canın sağ olsun.

Hasan Hüseyin Yılmaz