Masum bir rüzgardım esdim gürledim
nezaketsiz kargaları sildim süpürdüm
her yer cayır cayır yanıyor gönlüm zehmeride hala
iç çekmeler arsız
gece arsız sorgusuz sualsiz infazlar
özlemler arsız



namus insanın beyninde fur dönmüş
sevgi can yakıyor
içimde acılar şımardıkça şımarıyor
hüzünler yırtık yürekte furya
saçmalama sesizlik kirpikler hep nemli
suçlama beni ölürüm de gelemem
şimdi uzaklarda anam ağlıyor
beceriksizin tekiyim elimden bişey gelmiyor
unutulduğum köşelerde
avcumda uçurumlar biriktirdim



diyar diyar dalaşırım
gurbeti mesken tuttum
kahırlarda günlerim
bir ürkek serçe gibi ünlerim
çok mutlumuydu dünlerim
titrek utangaç bedenim
huzur aradım bu Dünya’da
kaç kez korkulu yetim sokaklarda
yarama neşter bulamadım
yüreğimde ki aşkını kör bıçakla kana buladım
kararmış gecelerimi günlere bölsem
sevgiler cimri kokuşmuş, artık ölsem
mahçuplaşır masum yüzüm yere düşmez
benzeyemem başkasına sana değmez
bilirim çare bulunmaz yareme


en son girecem kara toprağa
varsın acılar tükenmesin gelemem
avazın çıktığı kadar inkar et
aslında seni çok iyi biliyorum
korktum anlatamadım kendimi
sessizliğimi bozdum işte
şiirler peydahladım
susupta dinleseler beni
kaç kişi susacak
kaç kişi dinleyecek
sus ve oku sesiz bir gürültüyle
beni susduğun dilinle
kudurdu suskunluğum cinnetler
İsterse ölsün
zamanlı,zamansız
gelemem
gelemem dedim ya!
sevgimi kefenledim
gömdüm toprağa
gelemem


Tülay*Aslan