Akşam alacası çöküyordu
ak düşmüş saçlarıma
sigaramın dumanına
sarmışım hasret türkülerimi
ilmek ilmek dokumuşum
desen desen Anadolu
desen desen Avanos kokmuşum
acımış yüreğim az biraz
bir kaç çisi gözlerimde
tan vaktinden miras
Ezan sesinde mest olmuşum
satırlarda kaybolmuşum
an be an
kah
dalmışım hayallere
en derininden
kah rüyalar görmüşüm
kirpiklerimde özlem
yudumlarken kahvemi
içimi yakan nar
dünlerimden miş meğer
Avanos alıp gitmiş beni
beşiğimde gizlenmiş hatıralar
bir bir düşmüş eteklerime
çakıl taşı kum taneleri
Anam gelmiş aklıma
daha altı aylık ken
bırakıp giden Anam
dizini aramışım hayal meyal
az biraz kokusunu
sokakbaşı hanımellerinde
başım üşümüş meğer
diz yerine düşünce taşlara
bir sepet üzüm elma azda simit
çıkagelmiş Babam
ben Avanos u yitirmişim
Adapazarı sokaklarında
çocukluk düşlerim
büyümüş meğer yüreğimde
ne zor zamanlarmış
yaşadığım
anladım yıllar çökünce üzerime
şimdi
kırkbeş yıl sonra
Avanos bana yabancı
ben Avanos a el olmuşum
geri sarsakmı zamanı
yok diyor acılı yürek
bırak kalsın yerinde
dün senin nerende
yarın hangi yüreğinde
hey hat
virane olmuş doğduğum oda
tavanları içim kadar kasvetli
gözlerim kadar nemli
ayaklarım kadar yorgun
duvarları
ellerim kadar titrek temeli
gördüm doğduğum evi
ne o bana hoş geldin diye bildi
ne de ben ona merhaba

Gezgin_Sair
AVANOS
10.05.2014