1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1847
Okunma
Ölümü ilk defa
Yakın hissediyorum, kendime.
Nefesini duyuyorum, yüzümde.
Kalkıp gidelim dese,
Ölümü ilk defa,
Bu kadar yakın hissediyorum, kendime.
Bir dost, bir arkadaş gibi.
Korkmadan gidivereceğim, sanki.
Vakitsizce...
Belki gündüz, belki gece vakti.
Ben önde, o arkada
Bir birinden habersiz
İki garip yolcu gibi.
Ölümle aynı kaderi paylaşıyoruz, sanki
Hep istenilmeyen olduk, ikimizde.
Onun istenilmemesi normal,
Koparıyor bu hayattan.
Benim istenilmemem normal mi?
İstenilmemek hayattan kopmak demek mi?
Bilemedim, ölüm.
Bu karasızlıkla,
Hem yaşama uyanırım,
Hem de bu uyanışta,
Daha çok uykuda kalırım.
Sen git en iyisi ölüm,
Geçte olsa, ya da çok geçmeden
Sana nasılsa yetişirim,
Şimdi bilemedim, ölüm
Şimdi bilemedim...
Cevap Yaz