Merhaba unutamadım şahıs.
Sana en kopuk düşüncelerimi,
Günün en yorgun saatinden yazıyorum.
saniyeler birbirini katili olurken,
Şimdi karaya ak demek istiyorum.
Aklansın istiyorum,bütün karalarım.
Hani dönmek istersen bilmeni isterim.
Bu aralar iyi bakmıyorum kendime.
Aynalara bakacak tahammülüm bile yok.
Geçmişte ki yüzüm aklıma geliyor.
Mutlu ve mesut yani öyleyim sanmıştım.
Bir resmin var ,cebimde taşıdığım.
Hangi duvara asmaya kalksam,
Çivisi tutmuyor.
Neyse,sana Nasılsın diye sorup saçmalamayacağım.
Mutluyum çünkü,herşeyin değerini daha iyi anlıyorum bu günlerde
Hayatın,huzurun,mutluluğun,senin...
Hayır,sen yok,sen yok
Hem artık ağlamıyorum,
Bu kirli evde gözüme kaçan tozları saymazsak.
Sende hayatın tadını çıkar,
Gez,dolaş,toz...
Toz dedim de gene gözüme kaçtı.
Yani gönlünce eğlen.
Beni unut demiyorum ama beni unutma da.
Ne bileyim işte,yap ortaya bir karışık bir şeyler.
Bu arada suçu şehire atmak gibi olmasın ama ben özlemedim seni.
bu şehir özledi,caddeler,sokaklar kısaca her şey.
Hani dönmek istersen bilmeni isterim.
Bu tarafa gelen otobüsün,bir koltuğu daha dolacak.
Belki birileri uğurlayacak seni,
onlarında gözleri dolacak,aynı ben gibi.
Hayır,ben yok,ben yok...
Hani dönmek istersen bilmeni isterim.
Bu şehrin nüfusu,bir kişi daha artacak.
Bir taksicinin cebine biraz daha para girecek.
Bir evin daha ışığı yanacak.
Kısacası,bir insan daha aydınlığa kavuşacak.
Biri daha sarılacak sana,hemde delice.
Açıkçası sen dönersen,bir hayat daha kurtulacak.
hayır,hayat yok,ben yoksul,sen yok-sun...

Eyüp Konak