o gece odanda gıptayla seyrettim kadın seni
bir rahlenin üzerinde Kuran-ı okurken sen
sanki sevdâ kapısından
âşığa şefâat rahmet izi istiyordun
kelâmınla der gibi !

sesin okadar güzeldiki
tecvidli ses kutlu vakt-i senâ sesin
o gece yağan yağmur,
yağdığında bile, bastırıyordu göz yaşların onu.


gecenin ışıkları görünmez oluyor
dar vakitler sığmıyordu sen okurken ben dinlerken
elleri bir asra uzanmış yaşıyordun
o gece ne kadar derin ve sessiz olsada
derin bir duygu iletişimindeydi Allahla
tüm duyuların telaffuzsuz kalmakta .


içinde yıllarca sonsuz
nice sesli zamanlar taşıyor biliyorum
önemli olan sesini duyurmak değil,
yüreğindeki sesini duyurabilmektir Yaradana.

keşke senin gibi olabilseydim
sen ancak Kuran’ı Kerim’de yalnız kendini buluyor
adeta buğulanıyorsun onunla
gecede kendinden ,o sönmez ışık yüzünde
sessizce varlığının bilinci ile ağlıyordun .




zaman geceydi sana Recep ayı !
akıp giden duyuşlarda,
tek bir damla sonsuzca hüzmeler
hayatın içinde ki gerçekleriydi
yaşam bu yüzden okadar güzel bakabiliyordun
ulaşılacak olan menzile varılmış gibi,
varlığın duyuşuna katan o hüzünlü sesin ile.



Duraksayan bir ses,
durak ve esrelerde
tek bir cümleyle aşka akla yağdırıyordun

susmak; mayanda ve hamurunda var
söylemek istediklerinle, söyleyemediklerine,
anlaşılmıyorsun bazen söylediklerinle
söylemsiz o kalabilmeye,
sözden öte özünde çünkü susmak
Faziletli erdem var.

biliyorumki ötelerin sonsuz mükafatı sana
herşeğiyle Allah (c.c.) tarfından
yaşamı ve varlığınla sana geri dönüşüm olacak.


içinizde sevgi katmanı var
yaşamında menzil yolları var
insan bir gönüle varınca
hem toprak olur hem su ve hava.


nun ha’la ve şınla gelen
ışığın değil mi kalbin rengi sende?
çünkü gördüğüm sen
ellerin dokunur aşka
en gerçekliğin ile ilminden
destur insanlığa Ya Rabbena
istirhamın secde alnın minberde
okunurken, sen
Male-i A’lâ kuran -şanı
Rahlen şağit Allah (c.c.) amin demez’mi?