bırakma elimi nolur
uykusuzum ve umudum yok
karıncalara bakıyorum hep
başımı bir kaldırsam seni görebilirim

eğileni sevmiyorsun diye
dik duruyorum karşında
diyorsun ki "bana benziyorsun yavaş yavaş"
"ben olma"
olmam merak etme
diyorsun ki "çatarım kaşlarımı"
"ödün kopar fırtınadan önce"
anlıyorum seni
sessiz değil bağıra bağıra bir defol bu

yine mi ben
yine ben başka olmuyor
şarkılarım var yine
yine kirpiklerini kutsuyor Levy
sen de itiraz etme dinle bir kez
biliyorum "o" bile değilim sana
bildiklerimden fazla biliyorsun
bilmece gibi çözüyorsun beni
bıraksan paradigmayı o çatlayası masada
gelsen yanıma
ellerime bir sevda giydirsen ellerinin sıcağından

hüzünlüyüm yine
tutamıyorum gömülen kuş ağıtı gibi gözlerim
yusuf yüzlüsün sen bakmayacağım sana söz
fillerin karınlarından şiirler okuyacağım bu gece yalnız
sonra hiç bir şey yokmuşçasına çekileceğim
demek ki neymiş
seni unutmak!