1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1798
Okunma
Dudağının kıvrımına;
Derme çatma, şehirler kurduğum sevgili,
Daldıkça derinlerinde kaybolduğum, yeşilinden maviye geçen, denizinde boğ beni!
Daha sonra kurtar, göğsünün kumsalına, ser beni...
Êy, kaşlarının çıkıntılarına;
Uçsuz bucaksız uçurumlar, patikalar çizdiğim sevgili,
Kirpiklerine tırmanırken düştüğüm, tutkunu olduğum gözlerine, hapset beni.
Daha sonra çıkar!
Önce ruhuna. Ardından, onu taşıyan bedenine,
Ve bir gün, durup gidecek ’o’ misafir kalbine koy beni...
-Êy aşkına, aşık olduğum-
Dudağının kıvrımında, şehirler kurduğum
Uçurumlarından düşüp, patikanda koştuğum
Ve kalbine dokunacakken, denizlerinde boğulduğum sevgili,
...Söyle;
Ben şu an,
Kalbine layık görmediğin
Esmer gömleğinin, kaçıncı kopan düğmesiyim...
29.04.2014
Adnan Bilgiç
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz