zemheri ayazında zamansız açan bir gülün
rayıhası olurmuydu acaba !
ömrü günlük olacak belli
nayıl olmuş güzelliğiyle

gök kubbe şahit feryatlara
her lahzası bir aşk
bir ruh olur gönülde
efsun olmuş rengiyle
hülyalı sevdalara konu olmuş
hangi gönül bahçesinde yaşar sahipsizce
alemde akşam , gönülde hicran yarası
ulvi sevdalardan yanan bağrında

ey aşk!
ben ki sana meftun
kim sana içten böylesine âh u zâr etti de
boynunu büktün
nedir sende ki bu efkâr
sana cefâ-cû eden eller kırılsın

nerde dalına konan andelib
cânâna hitab etmez olmuş Şiraz makamında
sitem-i hâre olmuş belli
gül yaprağı yanginda , andelib hıçkırıklar içinde

kaldın şimdi bak kuytularda
kimse dokunmaz sana
bülbül de güle muhalif
ve ben seni koklamaya korkar olmuşum

açma sen bir daha açma !
kanlı kefen artık
sana dokunan eller,girdiğin gönüller
sen ki !
nûr-i adn ilahilerde
sevdalı gönüllere konu olmuşsun
yaprağında bîgâne diyu
aşıkların yakasında görülmeyeceksin
bir koparımlık ömründe
eyvahlar olsun !
eyvahlar !....

Gülbin Özer (Altun)
Uzakların Kızı