Şafağımda güneş adeta,
İsli gözüküyor
Gönül bahçem, hicran dolmuş,
Hatta taşıyor.
Ömrüm, kış boranlı mevsimleri yaşadı hep
Mürekkep olsa tüm pınarlar,
Hicranımı yazmaya inanın ,gücüm yetmiyor.

Hak etmediklerimi yaşadım,
İşte zoruma, bu gidiyor
Kazanan şu fani dünyada, şerefsiz
Kaybeden, faturayı acıyla, gözyaşıyla ödeyen
Ne yazık ki, Şeref oluyor
Akrep ile yelkovan, pervane olmuş
Adeta, zalimden yana, zulümden yana dönüyor


Hoyrat zalim zamanda kaybeden
Asalet, medeniyet öz, kazanan kibir oluyor
Vicdanlar, sürgünlerde, yıldızlar artık parlamıyor
Göbek kordonu yok, şimdiki insanlığın
Doğan sanki gayri meşru doğuyor
Çalıyor, çırpıyor, kefene cep taktırıyor
Taşıyor, taşıyor gün boyu, yine sıfırlayamıyor

Ömrüm boyunca, helâl kazandım, helâl yedim
Dik durmayı bildim,
Bir nokta menfaat için, virgül kadar eğilmedim
Cahil ile sohbeti kestim, arif ile menzil gittim
Şerefle bitirilmesi gereken, hayattır dedim
İnsanlık onurunu korumaktı, tüm idealim
Yaradandan ötürü, yaradılanı hep sevdim

İşte vicdan muhasebem, sinüsü, kosinüsü
Tanjantı, kotenjantı, karekökü, logaritması
Dört işlemi ile burada
Durabildim, tüm baskılara rağmen ayakta
Sığındım tüm yüreğimle, Yüce Yaradana
Kaybetsem de, bu dünyada adaleti,
Asıl davam huzur-u mahşerde, Ulu Divanda

_______Şair 67______
Ali Cemal AĞIRMAN



Adalet olmayınca bir yerde, insan düşer o yerde her derde.