el yordamıyla tutunuyorum haddini bilmeyen suçuma...payla bölünemeyen beni Z...
sırtını dön sonra...görmezden gel değiştirdiğimi yorulan ayağımı.



kadim bir şehirde
üç yılın kıtlığı sanki aşk
açlanıyor yokuş yukarı sevdam,
kimi kimsesiz bir hiçte
yorgunum Z...
bil işte...
soluğuna ayna tutuyorum sensizliğin,
evli sokaklarda
ısrarlı bir teslimiyet bu,
varıpta kalamadığım yarınına
içim dapdar...
boğazına kaçan hüzünleri var,
hikayesine kelime biriktirdiğim şehrimin
geceleri uyuyamıyor ,
aklımdan seni geçirdiğim kaldırımlar


bir bulutu taşlıyor can sıkıntılarım,
iki laf etmeden
bir düş/se
bir düşse ağlamaklı yaşları
renklerini soyacağım ebem kuşaklarının
bak,
avucumda rüzgar biriktirdim Z...
vur yüzüme
acıt canımı
sonra al es bence
kımıldasın yaprağı bağışlanmış zamanın
yeri göğü sen bilsin,
damağımdaki kekre tad


aramızda kalsın Z...
denizini çizdim şehrinin,
az önce üç yerinden
ellerim kum koktu
iki gözü iki çeşme ağladı deniz anaları
iskele kumruları dem tuttu
ağıtlandı,
düğününden kaçmış gelin balıkları
tırnaklarını yiyen su kuşları zılgıtlandı
kovuğunu silkeledi kıyına
dalı eğri ağaçlar
lodoslandı fırtınamın iç sesi
kimbilir Z..
kimbilir ,belki de bu yüzdendi,
Poseidonun öfkesi...



ne dersin Z... su diker mi dikiş kutunun yüksükleri

suadiyeikibinondörtnisan
Demir Mutlugil