İlk defa geçmedim ben bu yollardan,
Bu kaçıncı tuzak yoluma benim.
Merhamet ummuşum zalim kullardan,
Kaç kırağı yağdı gülüme benim.

Hayat bir oyunmuş dünya köyünde,
Kaybeden ben oldum hep bu oyunda,
Bülbülü beklerken bahar ayında,
Baykuşlar tünedi dalıma benim.

Nice ezber bozdum gemiler yaktım,
Mutluluk ararken kedere çöktüm,
Kader böyle dedim boynumu büktüm,
Kaç kez sinek düştü balıma benim.

Dağılmaz başımın sisi, dumanı,
Bilmez zalim felek, bilmez amanı,
Ne dini var imiş ne de imanı,
Düşmanı güldürdü halıma benim.

Nefsim inadından cayma sen diyor.
Yapanın yanına koyma sen diyor.
Aklım kör şeytana uyma sen diyor.
Bağlıyor elimi, kolumu benim.

Nifak ateşini körükleyenler,
Nerde iki de bir “dostum” diyenler,
Sağken bir selamı esirgeyenler,
Ne yüzle gelecek ölüme benim,
İstemem deymesin salıma benim.

İsmail GÜL