Gün diliminin her hangi bir anında
durur nefes susar bu ses
ne kırılganlıklar kalır
ne kızmalar ardımızda
çekeriz el ayak her şeyden
çekiliriz köşemize
sessiz sakin ve derinden
varlığımızı biz unuturuz ki
başkaları hatırlamasın
kimseye üzüntü olmayız
kimse sulanmaz bize
olmayan kuyruğumuz da sallanmaz
adını sanını
suratını saçını
neyin nesi kimin fesi olduğunu
bilmediğimiz insanların
farkında olmadığımız bakışları yüzünden
mahkum edilmeyiz sevgisizliğe
mahkum edilmeyiz
yürek yangınlığımıza
şiirleri sustururuz kalemler susar
bir varmış bir yokmuş oluruz
yani hayal oluruz zamanla
zamanla seslerimiz
silinir kulaklardan
ve görüntümüz gözlerden
sonrasında
adımız da unutulur
bir varmışlığımız gider
kalır geriye
bir yokmuş luğumuz
sonra zaman rüzgarı
esince inceden
bir yokmuşluğumuz da
yokluklar da kaybolur
anlarız ki
sevdiğimiz kadar
sevilmemişiz
nereye gitsek
bizimledir sevilen
kolaymı be
ayrılırmı hiç
SOL YAN
beden den


yıl ikibinondört aylardan nisan günlerden ondokuz

Gezgin_Sair