Susuyorum...
Şimdi kelimeler sandıkta, çeyiz misali.
Susuyorum... ve
İçine geçmişimi tıktığım valizim kapı eşiğinde.
Başucumdaki saksıya ektiğim umut yeşerdi,
Lakin hüsran kokuyor...
Yalnızlığımı çerçeveletip kaderime asalı, uzun zaman oldu.
Ve ben, benim olamayan herşeyi geride bırakıp
Gidiyorum...
Elimde cüzzamlı geçmişimle
Önümü görmeden,
Arkama bakmadan
Gidiyorum...
Yüreğim darmadağın.
Etrafımda kanlı eller.
Kim parçaladı hatırlamıyorum...
Yazıyorum..
Kelimeler kifayetsiz.
Yazıyorum..
Manalar dirayetsiz.
Yazıyorum..
Suskunluklarımı.
Biliyorum kalemim yetersiz, yettiği kadarıyla
Yazıyorum..
Yüreğine yetiştiği kadarıyla kazıyırum...
VE okunuyor
Suskunluğum....
İlk okul talebesi misali, hece hece.
Bi bi bir var mış,
Bi bi bir yok muş.
Evet, ben bir zamanlar varmışım şimdi yok olmuşum...
Meğer ben SUSKUNLUKLARIMI yazıyormuşum.
Salise Erol. (saale)