Günler ne çabuk geçiyor,her şey çok çabuk eskiyor…
Sokaklar,şehirler,evler,duvarlar,ağaçlar, akasyalar bile…
Her şey eskiyor.Eskimeyen geride kalmayan ne var?
Bir tek eskimeyen var, o da sen ve hatıraların….
İnsanlar da eskiyor çok iyi biliyordum,
Buna belki yaşlanıyorlar demek daha doğru,
Hayatın akıcılığına hiçbir şey dayanamıyor.
Eski zamanlar,eski mekanlar,eski insanlar…

Bir çizgiyi tamamlayan ve geride kalan noktalar gibi…
Ve eskimeyen, solmayan bir yüz var hafızamda kalan.
Evet, yaşlanıyorum artık bıraktığın gibi değilim.
Asabi olmam, unutkanlığım herhalde bu yüzden.
Ayaklarımın titremesi, tüylerimin diken diken olması,
saçlarımın Ağarması, içimde o hissin olması bu yüzden…
Çoğu kez yalnız kalma isteğim de bu yüzden…

Okyanusun ortasında başıboş yelkenliye benzemez hayat,
Lakin avare gönlüm her zaman seni arıyor köşe bucak.
Kim umutsuz bir beklemeden ibaret sanır ömrü dolduran bu hasreti.
Özlem dedikleri şey buysa eğer ne kadar acı Ya Rabbi!
En karanlık gecelerimi süsleyen düşler ayaklarımın bağı umutlarım,
Sancılarımı gördünüz mü, hissettiniz mi rüyalarımı süsleyen periyi…

Evet; göremezsiniz, çünkü sadece benim rüyalarımı süslüyor da bu güzel.
Yıldızlara verdiğiniz isimlerden bulutlara çizdiğimiz şekillerden
Biliyorum Artık ben Bu dünyanın esiriyim,
Şimdi akasyalar çiçeklerini kaç kez açtı, kaç kez döktü bilemem.
Eşarbının güzelliği gibiydi mi içinde kıvrandığım yandığım,
Yoksa yüzüne saçak saçak dökülen saçlarının esintisi miydi beni hüzne boğan…
Ellerin miydi ellerime avuçlarıma sıcaklığını bırakan,Tatlı bakışların mıydı neydi
Kulaklarımda dinmeyen fısıltı gözlerimi diktiğim güzellik….

Kucağına uzanıp da yanıp türküler söyleyemediğim,
Dizlerine uyuyup da rüyalara dalamadığım, doyuncaya kadar sarılamadığım…
Renklerden en çok pembeyi sevdiğimi bilirdin.
Evet, en sevdiğim rengin dünyasındayım şimdi.
Biliyorsun bütün ağaçları da akasya ya benzetirdim.
En sevdiğim ağacın dallarında hayat buluyorum sanki.
Yeşersem, gezdiğin yol boyu yaptığın toprakları akasyalarla bezesem,
Her yeri yapraklarım olsa teninin renginde,
Köklerim sana benzese ta içine kadar derinlere uzansa…

Hasan KAYA
Eğitimci-Şair-Yazar