Ey ömrüm, mazimiz ağlatır bizi.
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.
Silinsin boş ver şu geçmişin izi,
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Farz et sordun hani, gençlik anımı,
İncitmez misin en hassas yanımı?
Sorduğun her sual sıkar canımı
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Mesela desen ki; “saçların ne hal?"
Ardından gelecek söz behemehâl;
Soruverdin yaşımı, “kaç?” farz-ı muhal...
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Hatırlatma bana çeşme başını!
İçime döktüğüm o gözyaşını!
İki de bir gördüğüm sevda düşünü
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Seninle yaşadım; geceyi, günü
Ne geçer eline sorunca dünü
Zaten hüzünlüyüm zorlama beni
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Şimdi “sor” desem ben, yıllar üzülür
Adım adım gezdiğim yollar üzülür
Giyinip attığım allar üzülür
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Zamanda kim bilir kimler var şimdi.
Bir dokun bin işit kalpler kor şimdi
Sorsan da inan ki cevap zor şimdi
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.

Ömrüm, kapatalım gel bu bahisi!
Dağılsın mazinin gizemli sisi.
Sualler nedir ki, hem neyin nesi?
Gel ne sen bana sor ne de ben sana.