bıçak kesmez hiç bir kelimeyi
bu saatten sonra
ve kanı akmaz
hiç bir şiirin oluk oluk…


duyguları talan edilmiş
kör sevda(lı)ların
canı çıkmaz ruhsuzların
ve ipe götürmez artık
hiç bir gerçek
hiç olan kimseyi…


şizofren aşık kurban eder
kurdu, kuşu, börtüyü, böceği
cümlesi piç olur sevda(lı)ların
paranoyak iz’düşümlere
zifiri gecelerin
kara’basan gündüzlerinde…


kendi gölgesinden korkar olur aşık
maşuğun gölge oyunlarını izlerken
ve fakat
maşuk da basacaktır elbet
bir gün kendi gölgesine…


aklını kaçırmış olmalı kelimeler
kalemi has
yüreği ham bir şairin
ellerinden akarken cinnetin resmi
ve yolunu şaşırmış olmalı
nereye saklanacağını bilemeyen
zavallı harfler…


ki, artık
ne soru işareti
ne ünlem
ne üç nokta
ne virgüller
ne de parantezler
düzeltemeyecek bu imla bozukluğunu…


dilimiz uyuşurken
beynimiz yanarken
katlidir yüreğimizin
fermansızca bu!..









10.04.2014/Sev_tap