İçimde bir üzüntü, boğazımda bir hıçkırık var,
Kalbimde her gece yarısı bitimsiz hüzünler dolaşır,
Kapımı çalan yalnızlığımla baş başayım,
Nedensiz bunalımlara kapılırım sensiz.
Gülümserken neden ağlamak geliyor aniden?
Neler oluyor bana çözemiyorum’

Bir şiirde, bir şarkıda gam doluyor yüreğim,
Yaşlanıyor muyum yoksa?
Bir başka duygusallık çörekleniyor.
Issız gecelerde.
Bitmeyecek mi hiç bu yalnızlık duygusu?
Ne zaman ben de doyasıya ağız dolusu güleceğim?

Beni de bir anlayan olacak mı?
Yoksa ömür boyu mahkum mu kalacağım?

nedensiz mi bu hissettiklerim?
Yoksa şu an çözülmeyen bir denklem mi hayatım?
Sorular...sorular, cevapsız sorular var yaşantımda hep,
Bir bilinmeze yelken açmış ummanda fırtınalarda cebelleşen sandal gibiyim.

Korkuyorum Allah’ım,
Onursuz yaşamaktan, yanlışa sapmaktan, dibe vurmaktan.
Bir yanım umut var, bir yanım kör karanlık,
Çırpındıkça ıssızlığın kuyu diplerine salınıyorum öyle çaresiz.

Bir ben miyim böyle?
Benim gibi böyle sorgular mı insanlar hem yaşamlarını hem kendilerini?

Ne yapabilirim düşüncelerinden beynimin içi uğulduyor,
Gözlerim bulutlarda, ha yağdı ha yağacak.

Yazdıkça çıkmazlara saplandım ayaklarımda prangalar var yürüyemiyorum yarına!

Korkuyorum...gerçekten korkuyorum...
Korkunun ecele faydası yok ama..
Bir şekilde gerçeklerle yüz yüze geleceğim...
Zorlansam da günler birer birer geçiyor.
Vuruyor yıllar..Ah acımasız yıllar...



Aylin AKGÜN