Sevdi çılgınca erginlik ateşiyle
Uyanırdı şafaklarla
Volkan yanarken gözlerde
Başta duman duman kara sevda
Kaç kez
Ölüme bir adım kala
Direndi kendi kendine

Öyle bir an dı ki
Evet dedi
Ve yenildi sevdaya
Koştu beyaz atlı prens’e
Dönüşü olmayan yoldu
İçi içine sığmazken
Uzun maraton du

Yaratıp kendinden öte
Bir iki üç
Yarını olmayan günler eşikteydi
Sığınırken gurbetin çıkmaz sokaklarına
Beklentilerde kalan düştü
Eğitim iş aş
Yorgun bedenlerde aşk

Ertelenen umutlar
Hüzün beslerken yürekte
Sarhoş kaderin baygınlığıydı kapıyı çalan
Küstükçe küsen alın yazısı
Gülleri sonbaharlara yenildi
Anlar yıllar içinde
Tel tel kar yağarken saçlara

Bilemedi kaç yıl
Dönüp bakınca geriye
Ölü gözlerdi dalgın
Çanlar çalıp dan dan da din
Yeni bir dirilişti
Kireçlenmiş hayat
Annesinden hediye

Cemal Karsavran