İki kırlangıç gelip kondu bizim balkona,
Yer arıyorlardı şöyle baktılar dört bir yana.

Balkondaki köşelere dikkatli şekilde baktılar.
Herhalde bu kırlangıçlar bizim balkona taktılar.

Uçup gidip tekrar geldiler, baktılar o köşeye,
Su içmek için biri aniden eğildi yerdeki şişeye.

Herhalde karar verdiler,yuva yapmak için.
Sizler de düşünün,yuva için iyi bir eş seçin.

Sonra,uçup gittiler uzaktaki dere kenarına,
Acele et yuvaya hemen başla, kalma yarına.

Ağzında çamurla gelip baktıkları köşeye kondu,
Çamuru köşeye yapıştırdı beton gibi dondu.

Durmadan, sürekli çamur ve ot getirip sıvadı,
Ortaya çıkacak çamurdan sağlam bir yuvaydı.

İnsan İbretle bakmaz mı kırlangıç olan mimara,
Bu hızlı mimara,kırlangıca balkon açıktı imara.

Görmeliydiniz,çok sağlam oluyordu ot ile çamur,
Hemen kurumaya başlıyordu çamurdan hamur.

Bu mimarlar hiç boş durmuyor çok çabuk ve hızlı,
Uçuşuna baktığınızda da sanki kibar ve nazlı.

Sekiz gün içinde bitirdiler çamurdan bu yuvayı.
Merak etme,asla düşmez sağlam yapmıştı sıvayı.

Bu güzel yuvanın içini tüyle, otla doldurdular,
Yuva bittiğinde ,dinlenmek için biraz durdular.

Yuva olur da içi bomboş, yavrusuz olur mu?
Çocuk yoksa evde anne-baba huzur bulur mu?

Bu yüzden dişi olan dört tane yumurta doğurdu,
Yuvanın devamı için sırayla yatıp kuluçkaya durdu.

Kuluçkada yumurta üzerinde dönüşümlü yattılar .
Dişi ve erkek kırlangıç annelik duygusunu tattılar.

Kuluçkada yumurtaların üzerinde yirmi gün yattı,
Annelik zor olsa da bulunmaz farklı ve güzel tattı.

Yirmi günün sonunda yuvadan cik cik sesleri geldi,
İçindeki yavrular durur mu bu yumurtaları deldi.

Yumurtadan çıktılar küçük et parçaları halinde,
Beslemek için anne babası böcek getirir dilinde.

Yavrular onbeş gün içinde gelişip yuvayı terk ettiler,
Büyüyüp anneleri babaları gibi olup uçup gittiler.

Kırlangıçlar burada üç kere daha kuluçkaya yattı.
Yuva yapmak, yavruları beslemek en güzel tattı.

Bir yılda oniki, onüç tane yavru yapıp, büyüttüler.
Uçana kadar iki hafta bu yavruları yuvada güttüler.

Ne mutlu yavrularını büyütüp de uçuran anne babaya,
İnsan dua etmez mi anne babanın gösterdiği çabaya…

Bir daha şahit olduk annenin babanın hakkı ödenmez.
Bilinçli anne babalar sayesinde ailelerin ışığı asla sönmez.

Hep mutlu aileler olarak kalın, ışığınız asla sönmesin.
Anne-babalar doğru evlat yetiştirme yolundan dönmesin.

Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar