Bir an gelse yensem korkularımı
Devirsem bütün duvarlarımı yüreğimde
Çıkarıp atasam üzerimden
Gurur denilen şu mel’un düşmanı
Bir çocuk gibi tertemiz olsam bir an
Ve karartsam gözlerimi
Ama olsam sen baksam her şeye

Tahir olsam, Ferhat olsam veya Kerem
Sana gelsem usulca
Hiç kimseler görmeden
Hiç kimseler duymadan çalsam kapını
Bir keman teli gibi hisli namelerle
Ve açsan mabedinin
Nakış nakış işlemeli, mühürlü kapısını

Buyur etsen yüreğine bu avare gönlümü
Su serper gibi ateşime, baksam gözlerine
Kaybolsam gözlerindeki denizde
Baharı koklasam teninde
Bilinmez diyarlara aksam
Berrak nehirlerde bir damla su olsam

Rüzgarla dalgalanan saçlarını
Başakları sevsem omuzlarına dökülen
Titreyen ellerimle aheste aheste,
Usulca, hiç bilmesen saçlarında gezinen ellerimi
Gelincikler gibi dökülmeden yaprakların
Sevsen seni son nefesimide bitirir gibi

Yeni baştan yazsan beni bir kitap gibi
Kimseler okumasa senden başka
Yada gergefine alsan beni
Nakış nakış işlesen ipek mendiller gibi
Senin olsa bütün mahremiyle ömrüm

Rahmi HATIL