Tenimden aktı gecenin ruh çatlatan
Sessizliğinin parmakları
Karanlıktan medet uman gözlerime
Ağlayışlarımı giydirdim
Düşsüzlüğümden yarınlar peydahlarken,
Dehşetinde parçalandığım ellerinin izine sokuldum.
Eşkâlini verdim meleklere
Kursağımdan dökülen cümlelerin gizli tanığı sendin.

Saçlarından yapılmış mezarlara ellerimi gömerken
Cesedimi saklamaya salgın
Ayrılıktan başka ağrı bulamadın mı?
Kirli bakışlarla konuşma bana
Ezber edilemeyen yalanları doğruluk payı
Doğuramayan acılarımda uyutmaya kalkışma
Kalabilseydin bütün şarkılarım öksüz,
Bütün ağlamalarım başlangıç sız kalırdı
Lâyezal, sana intihar süsü versem
Beni katleder misin?

Sana benzemeyen sonlardan
Ancak kendimi uydurabildim
Hüznümün dolambaçlı yollarından
Yüzümü toplayabildim yalnız
Sen çiçeklerin kokmaz lığına inanırken,
Ben kokunun iman edilebilir yanına yaslandım
Anlam bölünmelerinde neden hep adım geçti Lâyezal?

Sami Arlan..