Herkes hemen her işin kolayını bulurken
Her şeyin bana kalan zorundan davacıyım
Aleme öylesine görünüp kaybolurken
Karşımda divan kuran sorundan davacıyım

Bir yerde adaletli bir düzen kuruluyken
Başka yerde zül hakim, kullar kulun kuluyken
Boğazlar bal börekle tıka basa doluyken
Bana kalan peynirin lorundan davacıyım

Viran gönül bahçemde tek bir çiçek açmazken
Gök kuşağını geçtim siyahım bile azken
Benim baharım hazan her yerde mevsim yazken
Yeşilinden, alından, morundan davacıyım

Yeni kabuk bağlayan şu yaramı kanatıp
Üç kuruşluk malını yirmi kuruşa satıp
“Niğde’ye sür eşeği” diye başından atıp
“Pazarım geçti” diyen Bor’undan davacıyım

“Vatan borcudur” diye beni ezip horlayan
“Kanun benim” diyerek kanunları zorlayan
Karısına kızınca gelip bana parlayan
Tuğu tümü korundan orundan davacıyım

Bir tutamlık köz ekip bir kucak alev biçen
Zararını kapatıp üstüne kâra geçen
Acı talimi için bilerek beni seçen
Yaralı yüreğimin korundan davacıyım

Aldığın her bir nefes bil ki dünyaya değer
Hele bir düşmeye gör neler olurmuş meğer
Zahir ömrümde bana değer vermezse eğer
Baba, kardeş, eş, evlat, torundan davacıyım…