ÇANAKKALE’YDİ VATAN


Zaman durmuştu sanki,
Sadece çınlamalar vardı, kulaklar sağır.
Vatan bu öyle ha deyince bırakılmaz.
Yer yerinden oynar, toprak yağmur olur yağar.
Artık ne deniz mavi,
Ne gökyüzünde beyaz bulutlar.
Artık umutlu değil yaşamak.
Destanlardan öteye götüren gerçekti yoksulluk,
Mehmetçiğin ayağında olmayan çarık,
Kabını doldurmayan azık.
Çileymiş, yoklukmuş Mehmetçiğe ne gam,
En büyük hazineydi, Çanakkale’ydi vatan.
Göğsünü siper etti, yüreğini görünmez bir kalkan,
İkinci tümen oldu, bu destanı kanla yazan.
Denizler kan kustu,
Anzaklar geri adım attı.
Evet, geldiler, geçemediler, geçemeyecekler!
Son kınalı kuzu kurban olana kadar.
Karşılarında iman dolu yürekler,
Haykırır Conk Bayırı, Kumkale, Anafartalar!
Ceren BAYRAKTAR




Kutluyorum usta kalemi ayakta alkışlıyorum
Keyif le gururla okudum
Yüreğin susmasın üstad
___________________________Saygılar